ಮೂವರ ಕವಿತೆಗಳು: ವಿಲ್ಸನ್ ಕಟೀಲ್, ರಾಶೇಕ್ರ, ಶಶಿಕಿರಣ್

ವಿಷ

೧

ಮನುಜರನ್ನು ನಾನು ಬೆರಳುಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದೆ

ಆದರೆ, ಕೆಲ ವರ್ಗಭೇದಿಗಳು

"ಎಲ್ಲಾ ಬೆರಳುಗಳು ಸಮಾನವಾಗಿಲ್ಲ"

ಎಂದು ಮುಷ್ಟಿ ಬಿಗಿದರು

ಮನುಜರನ್ನು ನಾನು ರೋಮಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದೆ

ಆದರೆ, ಕೆಲವರು

"ಇರುವ ಜಾಗಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ ಅವುಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಮೇಲು-ಕೀಳುಗಳಿವೆ"

ಎಂದು ಮೀಸೆ ತಿರುವಿದರು

ಮನುಜರನ್ನು ನಾನು ರಕ್ತಕಣಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದೆ

ಆದರೆ, ಕೆಲ ವರ್ಣಗೇಡಿಗಳು

"ಅಲ್ಲಿಯೂ ಬಿಳಿಯರಿದ್ದಾರೆ"

ಎಂದು ನಂಜು ಕಾರಿದರು

ಕೊನೆಗೆ

ಮನುಜರನ್ನು ನಾನು ಕವಿತೆಯ ಪದಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದೆ

ಆದರೆ, ಕೆಲ ಕಾವಿಯನ್ನು(ಕಾವ್ಯವನ್ನಲ್ಲ) ಉಟ್ಟವರು

ಅಲ್ಲಿಯೂ ಪಂಕ್ತಿಭೇದವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಂಡರು

*

೨

ತೀವ್ರ ಹತಾಶೆಯಿಂದ ನಾನು

ಇಂಥವರ ಪಾದ ತೊಳೆದ ನೀರು ಕುಡಿದು

ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದೆ

ಮನುಜರ ಸಮಾನತೆಗೆ ವಿಷ ಹಿಂಡುವವರ

ಪಾದ ತೊಳೆದ ನೀರಿನಲ್ಲಿ

ನಾನು ಸಾಯುವಷ್ಟಾದರೂ ವಿಷ ಇರಬೇಕಲ್ಲವೆ?

*

೩

ಕೊನೆಗೂ ಸತ್ತು ಹೋದೆ ನಾನು

ಆದರೆ, ಆ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ ಸ್ವಾಮಿಗಳು

ನನ್ನ ಸಮಾಧಿಯ ಮೇಲೆಯೇ ಪತ್ರಿಕಾಗೋಷ್ಟಿ ಕರೆದು

ಜಾಹೀರು ಮಾಡಿದರು-

"ಹೌದು, ಪಾದ ತೊಳೆದ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ವಿಷವಿದ್ದಿರಬಹುದು

ಏಕೆಂದರೆ, ಮೊನ್ನೆಯಷ್ಟೆ ನಾನು

ದಲಿತ ಕೇರಿಗಳಲ್ಲಿ ಪಾದಯಾತ್ರೆ ಮಾಡಿದ್ದೆ"!!

-ವಿಲ್ಸನ್, ಕಟೀಲ್

-ರಾಶೇಕ್ರ

ನಾ ನಿನ್ನಲಿ

ಚೆಂದುಟಿಯ ನಗುವೊಂದ ನನಗಾಗಿ ನೀ ನೀಡೆ,

ಅಂದದೊಳಗಿನ ಕಂದ ನಾನಾಗುವೆ.

ಸುಂದರಿಯೆ ಅನುರಾಗ ಅನುರಣಿಸುತಿರುವಾಗ,

ಬೆಂದಿರುವ ಸಿಹಿದ್ರಾಕ್ಶಿ ನಾ ನಿನ್ನಲಿ.

ಎದೆಯೊಳಗೆ ಕಣ್ಣಾಲಿ ನಿನ ಸುತ್ತ ತಿರುಗುತಿದೆ,

ಕದವೇಕೆ ನಮ್ಮೊಳಗೆ ಈ ನಂತರ.

ನದಿ ನೀರು ಹರಿವಾಗ ಸಾಗರವು ಸೆಳೆಯುವುದು,

ಸುಧೆ ನಾನು ಶರಧಿ ನೀ, ನಾ ನಿನ್ನಲಿ.

ಬಿರುಸಾದ ಬಿಸಿಯುಸಿರು, ನುಡಿಯುವುದು ನಿನಹೆಸರು,

ಸರಸದಲಿ ಜ್ವರವೇರೆ ಜಡವೇತಕೆ..?

ಕಿರುನಗೆಯ ಹೂಹಾಸು ಕರೆದೆನ್ನ ಸವರುತಿರೆ,

ಸರದಾರ ಸೋತಿಹೆನು ನಾ ನಿನ್ನಲಿ

ಮದವೇರಿದಾ ಹೃದಯ ಮಧುಶಾಲೆಯಾಗಿಹುದು,

ವಧುವಾಗಿ ಮೆದುವಾಗಿ ಬೆರೆ ನನ್ನಲಿ.

ಹೆದೆಯೇರಿದಾ ಬಿಲ್ಲು ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಕರಗುವುದು,

ಹದಿಯಾಗಿ ಹಾಲೊಳಗೆ ನಾ ನಿನ್ನಲಿ.

ನವಿರಾದ ಮಾತುಗಳು ನವಜೀವ ತುಂಬುತಿದೆ,

ಸವಿಜೇನು ಸವಿದಂತೆ ಹೂ ದುಂಬಿಯು,

ಭವಜೀವಕಾಧಾರ.. ಅವಯವಕೆ ಆಹ್ಲಾದ,

ನವಯುಗಗಳಾ ಋತುವು ನಾ ನಿನ್ನಲಿ.

ಹನಿಮಳೆಯ ಶುರುವಲ್ಲಿ ಧರಣಿ ಗಂಧವ ಸೂಸೆ,

ಕನಸುಗಳ ಸರಮಾಲೆ ನನ್ನೆದೆಯಲಿ.

ವನಸಿರಿಯ ನಡುವಲ್ಲಿ ಹನಿಮಾಲೆ ಪೋಣಿಸಲು

ತನುಮನವು ನಿನಗಾಗಿ, ನಾ ನಿನ್ನಲಿ.

ಮುತ್ತೊಳಗೆ ಸವಿ ತುತ್ತು , ಏರಿಸಿದೆಯಾ ಮತ್ತು.

ಮತ್ತಿನೊಳಗಣ ಗತ್ತ ಏನೆನ್ನಲಿ.?

ಇತ್ತ ಮುಳುಗಿದೆ ಹೊತ್ತು, ಸುತ್ತ ಹೊಳೆಯುವ ನತ್ತು,

ಹೊತ್ತೇಕೆ ಜಗಮರೆಯೆ ನಾ ನಿನ್ನಲಿ

ಮನಸಹುದು ಆಗಸವು. ನೀನೆನ್ನ ಶಶಿಯು,

ಹನಿಸು ಇಬ್ಬನಿಯ ತಂಪು ನೀನೆನ್ನಲಿ.

ಕಣ ಕಣದಿ ಕಂಪನವು ನಿನ ಒಲವ ಸವಿದಾಗ,

ಅಣುವಿನೊಳಗಿನಾ ಅಣುವು ನಾ ನಿನ್ನಲಿ.

-ಶಶಿಕಿರಣ್