ಪ್ರೇಮ ವೈಫಲ್ಯ: ವಾಸುಕಿ ರಾಘವನ್

ಎರಡು ಕನಸು, ಬಂಧನ, ಪಲ್ಲವಿ ಅನುಪಲ್ಲವಿ, ಅಮೆರಿಕಾ ಅಮೆರಿಕಾ, ನಮ್ಮೂರ ಮಂದಾರ ಹೂವೇ, ಅಮೃತವರ್ಷಿಣಿ, ಮಾನಸ ಸರೋವರ…ಹಾಗೂ “ಏ” ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಏನು ಕಾಮನ್ ಆಗಿದೆ? ಹೌದು, “ಪ್ರೇಮ ವೈಫಲ್ಯ”, ಅದರಲ್ಲೂ ಹೀರೋ ವೈಫಲ್ಯವನ್ನು ಅನುಭವಿಸೋದು! ಆದರೆ “ಏ” ಚಿತ್ರಕ್ಕೂ ಬೇರೆ ಚಿತ್ರಗಳಿಗೂ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಏನು ಗೊತ್ತಾ? ಈ ಸನ್ನಿವೇಶವನ್ನು ಹೀರೋ ಹ್ಯಾಂಡಲ್ ಮಾಡಿದ ರೀತಿ.

“ಎರಡು ಕನಸು” ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹಳೆಯ ಪ್ರೇಯಸಿಯನ್ನು ಮರೆಯಲಾಗದ ನಾಯಕ, ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸುತ್ತಾನೆ.

“ಬಂಧನ” ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ತಾನು ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟ ಹುಡುಗಿಗೆ ಪ್ರೇಮ ನಿವೇದನೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಆಕೆಗೆ ಮದುವೆ ಗೊತ್ತಾಗಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತೆ. ಅವಳು ಸುಖವಾಗಿರಲಿ ಎಂದು ಹರಸಿ, ಕೆಮ್ಮಿ ಕೆಮ್ಮಿ ಪ್ರಾಣ ಬಿಡುತ್ತಾನೆ ಹೀರೋ.

“ಪಲ್ಲವಿ ಅನುಪಲ್ಲವಿ” ಅಲ್ಲಿ ವಿವಾಹಿತೆಯೊಬ್ಬಳಲ್ಲಿ ಅನುರಕ್ತನಾಗಿ ಕಡೆಗೆ ಅವಳಿಂದಲೂ, ತನ್ನ ಪ್ರೇಯಸಿಯಿಂದಲೂ ತಿರಸ್ಕೃತನಾಗುತ್ತಾನೆ ನಾಯಕ.

“ಅಮೆರಿಕಾ ಅಮೆರಿಕಾ” ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿ ತಾನು ಇಷ್ಟ ಪಡೋ ಹುಡುಗಿಯ ಗಂಡ ಸತ್ತುಹೋದ ಮೇಲೆ ತಾನು ಅವಳನ್ನು ಮದುವೆ ಆಗಲು ಸಿದ್ಧ ಅಂತ ಹೇಳಿ, ಅವಳು ಒಪ್ಪದಿದ್ದಾಗ ಅವಳ ಗೆಳೆಯನಾಗಿ ಉಳಿಯಲು ತೀರ್ಮಾನಿಸುತ್ತಾನೆ.

“ಮಾನಸ ಸರೋವರ”ದಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಕೈಗೂಡದೇ ಇದ್ದಾಗ, ನಾಯಕ ಆ ಘಾಸಿಯಿಂದ ಹುಚ್ಚನಾಗುತ್ತಾನೆ. “ನಿನ್ನ ಮುದ್ದಿನ ಗಿಣಿ, ಹದ್ದಾಗಿ ಕುಕ್ಕಿತಲ್ಲೋ” ಅಂತ ಹಲುಬುತ್ತಾನೆ.

ತಾನು ಆಕರ್ಷಿತನಾಗುವ ಹೆಣ್ಣಿನ ಗಂಡನನ್ನು ಕೊಂದಿದ್ದರೂ, ಅವಳನ್ನು ತುಂಬಾ ಗೌರವದಿಂದ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ “ಅಮೃತವರ್ಷಿಣಿ”ಯ ನಾಯಕ ಕಂ ಖಳನಾಯಕ!

ಆದರೆ “ಏ” ಚಿತ್ರದ ನಾಯಕ ನಾಯಕಿಗೆ ಕಪಾಳಕ್ಕೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾನೆ. ಎಲ್ಲರೆದುರೂ ಅವಾಚ್ಯ ಶಬ್ದಗಳಿಂದ ಬೈತಾನೆ – ಕೇವಲ ಅವಳನ್ನಲ್ಲ, ಇಡೀ ಸ್ತ್ರೀ ಸಮುದಾಯವನ್ನು!

“ಏ” ಮತ್ತು “ಉಪೇಂದ್ರ” ಎರಡು ಚಿತ್ರಗಳೂ ಕೇವಲ ಸಿನಿಮೀಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡಿದರೆ ಸಕ್ಕತ್ ಸಿನಿಮಾಗಳು. ಆಯ್ದುಕೊಂಡಿರುವ ವಿಷಯ, ಸಿನಿಮಾ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುವ ರೀತಿ, ನಾನ್-ಲೀನಿಯರ್ ನಿರೂಪಣೆಯ ಬಳಕೆ, ವಿನೂತನವಾದ ಸಂಕಲನ, ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಡಾರ್ಕ್ ಹ್ಯೂಮರ್ ಇವುಗಳಿಂದ ವಿಭಿನ್ನ ಚಿತ್ರಗಳು ಅನಿಸಿಕೊಂಡವು. ಕೆಟ್ಟ ಅಂಶಗಳು ಅಂದರೆ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಅತಿಯಾಯಿತು ಅನಿಸುವಷ್ಟು ತಿರುವುಗಳು, ನಟನೆಯಲ್ಲಿನ ಲೌಡ್ನೆಸ್ಸ್, ಗಟ್ಟಿತನವಿಲ್ಲದ ಪಾತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಸಿನಿಮಾ ಕಥೆಗೆ ಬೇಕಿರುವುದಕ್ಕಿಂತ ಬಹಳ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಇರುವ ಸ್ತ್ರೀ ದ್ವೇಷ – ಹಾಗು ಅದನ್ನು ವೈಭವೀಕರಿಸಿರುವ ರೀತಿ! ಅಷ್ಟೇ ಆಘಾತಕಾರಿ ವಿಷಯ ಅಂದರೆ ಈ ಸ್ತ್ರೀ ದ್ವೇಷವನ್ನು ಮೆಚ್ಚುವ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ವರ್ಗ ಸೃಷ್ಟಿ ಆಗಿರುವುದು!!

ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಸ್ತ್ರೀಯರನ್ನು ಯಾವತ್ತೂ ಸಮಾನತೆಯಿಂದ ಕಂಡಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಅನೇಕ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳನ್ನು ವಿಧಿಸುತ್ತಾರೆ ಇಲ್ಲವೇ  ಅವರನ್ನು ದೇವತೆ, ಕ್ಷಮಯಾಧರಿತ್ರಿ, ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಕಾಪಾಡುವವಳು, ಅದೂ ಇದೂ ಅಂತ ಅನವಶ್ಯಕವಾಗಿ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳ ಹೊರೆಯನ್ನು ಹೇರುತ್ತಾರೆ. ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು ತಾನೂ ಗಂಡಿನ ಸರಿಸಮಾನವಾಗಿ ಬದುಕಲು, ತನ್ನ ಇಚ್ಛೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳಲು ದೊಡ್ಡ ಸಂಘರ್ಷವನ್ನೇ ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತೆ. ಈ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧವಿಲ್ಲದ ಬಹುತೇಕ ಹೆಂಗಸರು “ಸ್ಟೇಟಸ್ ಕೋ” ಅನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಬದುಕುತ್ತಾರೆ. ಯಾರೋ ತಮಾಷೆಗೆ ಈ ಮಾತನ್ನು ಹೇಳಿದ ನೆನಪು – “ಎಲ್ಲಾ ಧರ್ಮಗಳ ಸಾರವೂ ಒಂದೇ. ಅದು ಏನೆಂದರೆ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಜೀವನವನ್ನು ದುರ್ಭರಗೊಳಿಸುವುದು ಅಂತ”. ಈ ಮಾತಲ್ಲಿ ಸತ್ಯದ ಅಂಶ ಇಲ್ಲದಿಲ್ಲ!

ತೀರಾ ಇತ್ತೀಚಿನವರೆಗೂ ಬಹುತೇಕ ಹೆಂಗಸರಿಗೆ ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಸಂತೋಷದ ವಿಚಾರ ಅಂದರೆ, ಇಂದು ಎಷ್ಟೋ ಹೆಂಗಸರು ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ಉದ್ಯೋಗದಲ್ಲಿ ಮುನ್ನಡೆ ಸಾಧಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಗಂಡ, ಮನೆ, ಮಕ್ಕಳು – ಇವುಗಳಿಂದ ಆಚೆಗೂ ತಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಇದೆ ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಮನಗಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಸಮಾನತೆಯ ಗುರಿ ಇನ್ನೂ ಬಹಳ ದೂರ ಇದೆ, ಆದರೆ ಕಳೆದ ಐವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ತಕ್ಕ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಪವರ್ ಶಿಫ್ಟ್ ಆಗಿದೆ. ಈ ಬದಲಾದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಿದ್ಧವಿಲ್ಲದ ಒಂದು ಹತಾಶ ವರ್ಗ ನಮ್ಮಲ್ಲೇ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಹಳೆಯ ಸಿನೆಮಾಗಳಲ್ಲಿ ಅಬ್ಬಬ್ಬಾ ಅಂದ್ರೆ “ನೀನೂ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣಾ? ನಿನ್ನಂಥವರಿಂದ ಹೆಣ್ಣು ಜಾತಿಗೇ ಅವಮಾನ”, “ನೀನು ಹೆಣ್ಣಲ್ಲ ಕಣೇ, ಹೆಮ್ಮಾರಿ” ಮುಂತಾದ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳು ಇರುತ್ತಿದ್ದವು. ಆ ಧೋರಣೆ ಸರಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಅವರ ಆಕ್ಷೇಪಣೆ ಏನಿದ್ದರೂ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ “ಏ” ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ನೋಡಿ, ತನ್ನನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿ ಬಂದ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ನಯವಾಗಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಲ್ಲ. ಅವಳಿಗೆ ಕಪಾಳಕ್ಕೆ ಬಿಗಿಯುತ್ತಾನೆ. ಅದೂ ತಾಳ್ಮೆತಪ್ಪಿ ಆವೇಶದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ. ಪದೇಪದೇ, ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೆ. ಅದಾದ ನಂತರವೂ ತಾನು ಮಾಡಿದ್ದರ ಬಗ್ಗೆ ಅವನಿಗೆ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ಕೂಡ ಇರಲ್ಲ, ಅಥವಾ ಬೇರೆ ಪಾತ್ರಗಳ ಮೂಲಕ ಅವನ ಪಾತ್ರವನ್ನು ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಅಂತ ತೋರಿಸಿಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ ಅದನ್ನು ಹೀರೋಯಿಕ್ ಅನ್ನುವಂತೆ ಬಿಂಬಿಸಲಾಗಿದೆ. “ಉಪೇಂದ್ರ” ಚಿತ್ರದಲ್ಲೂ ಅಷ್ಟೇ, ಯಾರೋ ಒಬ್ಬಳು ಚನ್ನಾಗಿ ಡ್ರೆಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ರೆ, ಅವಳನ್ನು ಅಡ್ಡ ಹಾಕಿ, “ಯಾಕೆ ಬೇರೆ ಗಂಡಸರನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸೋಕೆ ಈ ರೀತಿ ವಯ್ಯಾರ ಮಾಡ್ತೀರೋ ನೀವು ಹೆಂಗಸರು?” ಅಂತ ಕೇಳುತ್ತಾನೆ. ಇಲ್ಲಿ “ಅವನು” ಕೇವಲ ಪಾತ್ರವಾಗದೇ ಆ ಹತಾಶ ವರ್ಗದ ವಕ್ತಾರನಾಗಿದ್ದಾನೆ!

ಈ ತರಹದ ಹೀರೋ ಪಾತ್ರಗಳು ಇತ್ತೀಚಿನ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ವೇಸಾಮಾನ್ಯ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿವೆ. ತಾನು ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ ತನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸದಿದ್ದರೆ, ಅವಳ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಗೌರವ ಕೊಡಲ್ಲ ಹೀರೋ. ಅವಳು ದಡ್ಡಿ, ಅವಳಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಅರಿವಾಗಿಲ್ಲ, ತಾನು ಅವಳಿಗೆ “ಮನದಟ್ಟು” ಮಾಡಿಸಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಭ್ರಮೆಗೆ ಬೀಳ್ತಾನೆ. ಅಥವಾ “ನಂಗೇನೆ ಕಮ್ಮಿ ಆಗಿದೆ, ಎರಡು ಕಣ್ಣಿಲ್ವಾ, ಎರಡು ಕೈ ಇಲ್ವಾ, ಎರಡು ಕಾಲಿಲ್ವಾ?” ಅಂತ ಬಾಲಿಶ ತರ್ಕ ಮುಂದಿಡುತ್ತಾನೆ. ಅದೇ ಬೇರೊಬ್ಬಳು ಇವನ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದರೆ, ಅವಳನ್ನು “ಗಂಡುಬೀರಿ” ಅಂತ ಹಂಗಿಸುತ್ತಾನೆ. ಎಂತಹ ಡಬಲ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡರ್ಡ್ ಆಲ್ವಾ? ನಾನು ಮಾತ್ರ ಕೊಳಕು ಬಟ್ಟೆನೇ  ಹಾಕಿಕೊಳ್ತೀನಿ, ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿತನ ಮೈಗೂಡಿಸ್ಕೊತೀನಿ, ಹುಡುಗಿ ಹತ್ರ ಒರಟುಒರಟಾಗಿ ಮಾತಾಡ್ತೀನಿ – ಆದರೂ ನನ್ನನ್ನು ಹುಡುಗಿ ಮೆಚ್ಕೊಬೇಕು ಅಂತ ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವ ಈ ರೀತಿಯ ಪಾತ್ರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಗಬೇಕೋ ಅಳಬೇಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ!

ನನಗಿನ್ನೂ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದಂತೆ ನೆನಪಿದೆ. ಅವನು ನನ್ನ ಕಾಲೇಜಿನವ, ಒಳ್ಳೆಯ ಅನುಕೂಲಸ್ಥ ಸುಶಿಕ್ಷಿತ ಕುಟುಂಬದ, ಚನ್ನಾಗಿ ಓದಿಕೊಂಡಿರುವ ಹುಡುಗ. ತಾನು ನೋಡಿ ಮೆಚ್ಚಿದ “ಏ” ಚಿತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ ಸುದೀರ್ಘವಾಗಿ ಮಾತಾಡ್ತಿದ್ದ. “ಆ ಹೀರೋಯಿನ್ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಫಟೀರ್ ಅಂತ ಬಾರಿಸಿ, ನಿನ್ನನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ ಕೈ ಗಲೀಜಾಗೋಯ್ತು ಕಣೇ, ಅದಕ್ಕೆ ಕೈ ತೊಳ್ಕೊತಿದೇನಿ” ಅಂತ ಸೂಪರ್ರಾಗಿ ಡೈಲಾಗ್ ಹೊಡಿತಾನೆ ಅಂತ ಕಣ್ಣರಳಿಸಿಕೊಂಡು ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ. ನಾನೀಗಲೂ ಯೋಚಿಸ್ತೀನಿ – “ಅಸಹ್ಯ ಆಗಬೇಕಾದ ಆ ಸೀನು ಈ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಯಾಕೆ ಅಷ್ಟು ಇಷ್ಟ ಆಗಿರಬಹುದು?” ಅಂತ. ಸಿಗೋ ಉತ್ತರ ಈಗಲೂ ನನ್ನನ್ನು ಬೆಚ್ಚಿಬೀಳಿಸುತ್ತೆ!