ವಿಜ್ಞಾನ ಭವನದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳ ಹಕ್ಕುಗಳ ಭಾಷಣ : ಒಂದು ಜೀವನ ಪಾಠ: ನಾಗಸಿಂಹ ಜಿ ರಾವ್

2011ರಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸಹಕಾರ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸಂಸ್ಥೆ (NIPCCD) ಆಯೋಜಿಸಿದ್ದ ಒಂದು ತಿಂಗಳತರಬೇತಿಯಲ್ಲಿಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದೆ. NIPCCD ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಸಂಸ್ಥೆಯಾಗಿದ್ದು, ಮಹಿಳೆಯರ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ತರಬೇತಿ, ಸಂಶೋಧನೆ, ಮತ್ತು ನೀತಿ ರೂಪಿಸುವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಮಹತ್ವದ ಪಾತ್ರವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಮಕ್ಕಳ ಹಕ್ಕುಗಳು, ಶಿಕ್ಷಣ, ಆರೋಗ್ಯ, ಮತ್ತು ರಕ್ಷಣೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳ ಮೂಲಕ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಲ್ಯಾಣವನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಹಿಸುವುದಲ್ಲದೆ ಸರ್ಕಾರೀ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಹಾಗೂ ಸ್ವಯಂಸೇವಾ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರಿಗೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ತರಬೇತಿಗಳನ್ನು ಆಯೋಜನೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ನಾನು ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದ. ಈ ತರಬೇತಿಯ ವಿಷಯ ಮಕ್ಕಳ ಹಕ್ಕುಗಳು, ಕಾನೂನುಗಳು, ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ರಕ್ಷಣಾ ನೀತಿಗಳು. ತರಬೇತಿಯ ಭಾಷೆಗಳಾದ ಹಿಂದಿ ಮತ್ತು ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ ನನಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಮಕ್ಕಳ ಹಕ್ಕುಗಳ ಒಡಂಬಡಿಕೆಯ (UNCRC) 54 ಪರಿಚ್ಛೇದಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಆಳವಾದ ಜ್ಞಾನವಿತ್ತು.

ತರಬೇತಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಕರ್ನಾಟಕದಿಂದ ಒಬ್ಬನೇ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯಾಗಿದ್ದೆ. ಒಟ್ಟು 12 ರಾಜ್ಯಗಳಿಂದ 24 ಸದಸ್ಯರು ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದರು. ತರಬೇತಿಯ ಭಾಷೆಗಳಾದ ಹಿಂದಿ ಮತ್ತು ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ ನನಗೆ ಸವಾಲಾಗಿದ್ದವು. ಆದರೆ, ಮಕ್ಕಳ ಹಕ್ಕುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನನಗಿದ್ದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲು ನಾನು ಯಾವುದೇ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಡಂಬಡಿಕೆಯ ಪರಿಚ್ಛೇದಗಳನ್ನು ಸಂಪನ್ಮೂಲ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಮುಂದೆ ಧೈರ್ಯವಾಗಿ ಹೇಳಿ ನನ್ನ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಒಂದು ದಿನ, ಒಬ್ಬ ಸಂಪನ್ಮೂಲ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅನಿವಾರ್ಯ ಕಾರಣದಿಂದ ತರಬೇತಿಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಆಯೋಜಕರು, “ನಾಗಸಿಂಹ, ನೀನು ಮಕ್ಕಳ ಹಕ್ಕುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾತಾಡುತ್ತೀಯ. ಅರ್ಧ ದಿನ ಮಕ್ಕಳ ಹಕ್ಕುಗಳು ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಹಕ್ಕುಗಳ ತತ್ವಗಳ ತರಬೇತಿ ನಡೆಸು, ” ಎಂದು ಅವಕಾಶ ನೀಡಿದರು. ನಾನು ಹರಕು-ಮುರಕು ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ ಮತ್ತು ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿ ನೀಡಿದೆ. ಆ ದಿನ, ”ತರಬೇತಿಗೆ ಬಂದವನು ತರಬೇತುದಾರನಾದ” ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಅಭಿನಂದಿಸಿದರು. ನನಗೆ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೊಂಬು ಮೂಡಿತು. ಈ ಘಟನೆ ನನ್ನ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಗಣನೀಯವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಿಸಿತು. ಆದರೆ, ಇದಕ್ಕಿಂತಲೂ ದೊಡ್ಡ ಸವಾಲು ನನಗಾಗಿ ಕಾದಿತ್ತು.

ತರಬೇತಿ ಆರಂಭವಾಗಿ ಸುಮಾರು ಒಂದು ವಾರವಾಗಿತ್ತು. ಒಂದು ದಿನ ಆಯೋಜಕರು ಬಂದು ನಾಳೆ ನೀವೆಲ್ಲರೂ ವಿಜ್ಞಾನ ಭವನ ಕ್ಕೆ ಹೋಗಬೇಕಿದೆ , ಅಲ್ಲೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ಸಮಾಲೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿ ಎಂದರು. ತರಬೇತಿಯ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿಯ ವಿಜ್ಞಾನ ಭವನದಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ಆಯೋಜಿಸಿದ್ದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದ ಮಕ್ಕಳ ರಕ್ಷಣೆಯ ವಿಚಾರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹಾಗೂ ದೇಶದ ಮಕ್ಕಳ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆ ಸಮಾಲೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ನಮಗೆ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಅವಕಾಶವಾಗಿತ್ತು. NIPCCD ನ ಪ್ರಮುಖ ಸಂಪನ್ಮೂಲ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಮಕ್ಕಳ ಹಕ್ಕುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಮಾಲೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುವವರಿದ್ದರು.

ತರಬೇತಿಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಮೆಟ್ರೋ ಹಿಡಿದು ವಿಜ್ಞಾನ ಭವನವನ್ನು ತಲುಪಿದೆವು. ದೊಡ್ಡ ಸಂಭಾಂಗಣ ಅದ್ಬುತ ಕಟ್ಟಡ. ಸಭಾಂಗಣ ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿದೆವು. ಸುಮಾರು 500-600 ಜನ ಸಮಾಲೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದರು, ಇದರಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳೂ ಇದ್ದರು. ನಮಗಾಗಿ ಆಸನಗಳನ್ನು ಕಾಯ್ದಿರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಸಮಾಲೋಚನೆ ಆರಂಭವಾಗುವ ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳ ಮುಂಚೆ NIPCCD ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗಳು ನನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು, “ನಾಗಸಿಂಹ, ಬನ್ನಿ, ” ಎಂದು ಕರೆದರು.

ನಾನು ಗೊಂದಲದಿಂದ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಹೊರಗೆ ಬಂದೆ. ಆಗ ಅವರು, “ಇಂದು ಭಾಷಣ ಮಾಡಬೇಕಿದ್ದ ಸಂಪನ್ಮೂಲ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅನಾರೋಗ್ಯ ಅವರು ಬರಲಾರರು. ನೀವು ಅವರ ಬದಲು ಮಾತಾಡಬೇಕು, ನಿಮಗೆ ವಿಚಾರ ಚನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದೆ ” ಎಂದು ತಿಳಿಸಿದರು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೈ-ಕಾಲುಗಳು ನಡುಗಿದವು. “ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ಹಿಂದಿ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಏನು ಮಾತಾಡಲಿ?” ಎಂದು ಆತಂಕಗೊಂಡೆ. “ಇದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ” ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳಿದೆ. ಆದರೆ, ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗಳು, “ನಿಮಗೆ ವಿಷಯ ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದೆ. ಭಾಷೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಬೇಡಿ. ಈ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಬಿಡಬೇಡಿ, ” ಎಂದು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದರು. ಛೆ ಜಂಬ ಹೊಡಿಬರದಿತ್ತು , ಜ್ಞಾನ ಪ್ರದರ್ಶನ ಮಾಡದೆ ಮರ್ಯಾದೆಯಿಂದ ಇರಬೇಕಿತ್ತು ಅನಿಸಿತು.

ನಾನು ಗೊಂದಲದಿಂದ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಹೊರಗೆ ಬಂದೆ. ಆಗ ಅವರು, “ಇಂದು ಭಾಷಣ ಮಾಡಬೇಕಿದ್ದ ಸಂಪನ್ಮೂಲ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ಬರಲಾರರು. ನೀವು ಅವರ ಬದಲು ಮಾತಾಡಬೇಕು, ” ಎಂದು ತಿಳಿಸಿದರು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೈ-ಕಾಲುಗಳು ನಡುಗಿದವು. “ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ಹಿಂದಿ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಏನು ಮಾತಾಡಲಿ?” ಎಂದು ಆತಂಕಗೊಂಡೆ. “ಇದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ” ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳಿದೆ. ಆದರೆ, ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗಳು, “ನಿಮಗೆ ವಿಷಯ ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದೆ. ಭಾಷೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಬೇಡಿ. ಈ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಬಿಡಬೇಡಿ, ” ಎಂದು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದರು.

ನನ್ನ ಎದೆ ಡವಡವನೆ ಆಡುತ್ತಿತ್ತು, ಓಡಿ ಹೋಗಲೇ ಎನ್ನುವ ಯೋಚನೆ ಬೇರೆ. 500-600 ಜನರ ಮುಂದೆ, ಅದರಲ್ಲೂ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳೂ ಇದ್ದ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ, ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಭಾಷಣ ಮಾಡುವ ಆಲೋಚನೆಯೇ ನನ್ನನ್ನು ಭಯಭೀತಗೊಳಿಸಿತು. ಆದರೆ, ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗಳ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಧೈರ್ಯ ಬಂದಿತ್ತು. ಒಂದು ಕಾಗದದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳ ಹಕ್ಕುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಮಾತಾಡಬೇಕು, ಯಾವ ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸಬೇಕು ಎಂದು ಗುರುತು ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ. “ನಿಜವನ್ನೇ ಹೇಳಿ ಭಾಷಣ ಆರಂಭಿಸೋಣ, ” ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದೆ.

ನಾನು ಗೊಂದಲದಿಂದ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಹೊರಗೆ ಬಂದೆ. ಆಗ ಅವರು, “ಇಂದು ಭಾಷಣ ಮಾಡಬೇಕಿದ್ದ ಸಂಪನ್ಮೂಲ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ಬರಲಾರರು. ನೀವು ಅವರ ಬದಲು ಮಾತಾಡಬೇಕು, ” ಎಂದು ತಿಳಿಸಿದರು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೈ-ಕಾಲುಗಳು ನಡುಗಿದವು. “ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ಹಿಂದಿ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಏನು ಮಾತಾಡಲಿ?” ಎಂದು ಆತಂಕಗೊಂಡೆ. “ಇದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ” ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳಿದೆ. ಆದರೆ, ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗಳು, “ನಿಮಗೆ ವಿಷಯ ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದೆ. ಭಾಷೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಬೇಡಿ. ಈ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಬಿಡಬೇಡಿ, ” ಎಂದು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದರು.

ನನ್ನದು ಮೂರನೇ ಭಾಷಣವಾಗಿತ್ತು. “ನಾಗಸಿಂಹ, ಬೆಂಗಳೂರು, ” ಎಂದು ಕರೆದಾಗ, ವೇದಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ಮೈಕ್‌ ಮುಂದೆ ನಿಂತೆ. ಆ ದೊಡ್ಡ ಸಭಾಂಗಣ, ನೂರಾರು ಜನರ ಕಣ್ಣುಗಳು ನನ್ನ ಮೇಲೆ. “ಗೆಳೆಯರೇ, ನನಗೆ ಹಿಂದಿ ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ” ಎಂದು ಭಾಷಣ ಆರಂಭಿಸಿದೆ. ಪ್ರೇಕ್ಷಕರು ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟಿದರು. “ನನಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ ಕೂಡ ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ” ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. ಈಗ ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಕರು. ಈ ಚಪ್ಪಾಳೆ ಮತ್ತು ನಗು ನನ್ನ ಆತಂಕವನ್ನು ಕರಗಿಸಿತು. ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದ್ದ ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದೆ. “ಇಂದಿನ ಮಕ್ಕಳು ಇಂದಿನದೇ ಪ್ರಜೆಗಳು. ನಮ್ಮ ಸಂವಿಧಾನದ ಪರಿಚ್ಛೇದ 5, ಮಕ್ಕಳ ಬದುಕುವ, ರಕ್ಷಣೆಯ, ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ, ಮತ್ತು ಭಾಗವಹಿಸುವ ಹಕ್ಕು. . . ” ಎಂದು ಒಂದು ಗಂಟೆಯ ಕಾಲ ನಿರ್ಗಳವಾಗಿ ಮಾತಾಡಿದೆ. ಎಷ್ಟು ತಪ್ಪು ಮಾತಾಡಿದೆನೋ, ಸರಿ ಮಾತಾಡಿದೆನೋ ನನಗೇ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಭಾಷಣದ ನಂತರ, ದೊಡ್ಡ ಚಪ್ಪಾಳೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಕೆಲವರು ನಿಂತು ಗೌರವ ಸೂಚಿಸಿದರು. NIPCCD ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗಳು ವೇದಿಕೆಗೆ ಓಡಿಬಂದು ಕೈ ಕುಲುಕಿ , “ಅದ್ಭುತ ವಾಗಿ ಮಾತಾಡಿದಿರಿ , ” ಎಂದು ಹೊಗಳಿದರು.

ವಿಜ್ಞಾನ ಭವನದ ಈ ಘಟನೆ ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ತಿರುವು. ಆ ದಿನದವರೆಗೆ, ಭಾಷೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಕೀಳರಿಮೆ ಮತ್ತು ಆತಂಕ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಈ ಘಟನೆಯಿಂದ ಒಂದು ಮಹತ್ವದ ಪಾಠ ಕಲಿತೆ: ವಿಷಯವನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದ್ದರೆ, ಭಾಷೆ ಎಂದಿಗೂ ತಡೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಒಂದು ದೃಢತೆ ನನ್ನ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಗಗನಕ್ಕೇರಿಸಿತು.

ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ನಾನು ಹಲವಾರು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ, ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಭಾಷಣ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ, ತರಬೇತಿಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿದ್ದೇನೆ. ಒಮ್ಮೆ ಭಾಷೆಯ ಭಯವನ್ನು ಜಯಿಸಿದ ನಂತರ, ಯಾವುದೇ ವೇದಿಕೆಯೂ ನನಗೆ ಸವಾಲಾಗಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಈ ಘಟನೆ ನನಗೆ ಒಂದು ಮರೆಯಲಾಗದ ಜೀವನ ಪಾಠವಾಯಿತು. ಭಾಷೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕಲಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸದಿರುವುದು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ತಪ್ಪು. ಭಾಷೆಯ ಭಯದಿಂದ ಹೊಸ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಹಿಂಜರಿಯುವುದರಿಂದ ಜ್ಞಾನದ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ತಡೆಯುಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಭಾಷೆ ಕಲಿಯುವುದು ಕಷ್ಟವೇ ಸರಿ, ಆದರೆ ಪ್ರಯತ್ನದಿಂದ ಅದನ್ನು ಜಯಿಸಬಹುದು. ಭಾಷೆಯ ತಡೆಯಿಂದಾಗಿ ಹಲವರು ದೊಡ್ಡ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡಲು ಹಿಂಜರಿಯುವವರು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಥವಾ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವೇದಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲು ವಿಫಲರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಭಾಷೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಅನೇಕರು ಕೀಳರಿಮೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಅವರ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಕುಗ್ಗಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಂವಹನದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆ ಸರಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಈ ಎಲ್ಲ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಜಯಿಸಲು, ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಯುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು. ಆದರೆ, ಒಂದು ವಿಷಯವನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದ್ದರೆ, ಭಾಷೆಯ ತಡೆಯನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಮೀರಬಹುದು ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಅನುಭವದಿಂದ ತಿಳಿದಿದೆ.

ವಿಜ್ಞಾನ ಭವನದ ಘಟನೆ ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮೈಲಿಗಲ್ಲು. ಆ ದಿನ, ಭಾಷೆಯ ಭಯವನ್ನು ಜಯಿಸಿ, ನನ್ನ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ದೊಡ್ಡ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದೆ. ಈ ಘಟನೆಯಿಂದ, ವಿಷಯದ ಜ್ಞಾನವೇ ಮುಖ್ಯವಾದದ್ದು, ಭಾಷೆ ಕೇವಲ ಸಾಧನವಷ್ಟೇ ಎಂಬ ಅರಿವು ನನಗೆ ಮೂಡಿತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಓದಬೇಕು , ಪ್ರತಿದಿನದ ಓದು ನಮ್ಮನ್ನು ಕೈ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಅನುಭವವು ನನಗೆ ಒಂದು ಶಾಶ್ವತ ಪಾಠವನ್ನು ಕಲಿಸಿತು: ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಧೈರ್ಯವಿದ್ದರೆ, ಯಾವುದೇ ತಡೆಯನ್ನೂ ಮೀರಬಹುದು.

–ನಾಗಸಿಂಹ ಜಿ ರಾವ್