ದಪ್ಪಗಿದ್ದರೆ ಏನು ಜೀವ?: ಕೊಡೀಹಳ್ಳಿ ಮುರಳೀಮೋಹನ್

ಭೂಮಾತಾ ನಗರದ ರಸ್ತೆ ಸಂಖ್ಯೆ 10ರಲ್ಲಿರುವ ‘ಸೌಧ ಎಲ್-ಕ್ಯಾಸಲ್’ ಅಪಾರ್ಟ್‌ಮೆಂಟ್‌ನ ಬಿ ಬ್ಲಾಕ್, ಜಿ-1ರಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಜೀವನ್ ಮತ್ತು ಡಿ ಬ್ಲಾಕ್, ಎಫ್-2ರಲ್ಲಿರುವ ಸುಧೀರ್ ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳೆಯರು. ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ಅವರ ಸ್ವಂತ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರ ಮನೆಗಳೂ ಪಕ್ಕ ಪಕ್ಕವೇ ಇದ್ದವು. ಜೀವನ್ ಅವರ ತಾತ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಪದ್ಯಗಳು, ಶತಕಗಳನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಜೀವನನ್ನು ‘ಜೀವ’ ಎಂದೂ, ಸುಧೀರನನ್ನು ‘ಧೀರ’ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ, ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಓದಿದರು. ನಂತರ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಒಂದೇ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗಗಳು ಸಿಕ್ಕವು. ಮದುವೆಯಾಗಿ, ಮಕ್ಕಳು ಹುಟ್ಟಿದರು. ಆದರೂ, ಅವರ ಸ್ನೇಹ ಅಚಲವಾಗಿತ್ತು. ಸುಧೀರ್‌ದು ಸ್ವಂತ ಫ್ಲಾಟ್. ಜೀವನ್‌ದು ಬಾಡಿಗೆ ಫ್ಲಾಟ್. ಪ್ರತಿದಿನ ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಇವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಭೇಟಿಯಾಗುವುದು, ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಸುವುದು ಅವರಿಗೆ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿತ್ತು. ಜೀವನ್ ಪತ್ನಿ ಸುಭದ್ರ, ಸುಧೀರ್ ಪತ್ನಿ ಸಮೀರಾ, ಅವರವರ ಮಕ್ಕಳು ಕೂಡ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ತುಂಬಾ ಹತ್ತಿರವಾಗಿದ್ದರು.

ಬೆಳಗ್ಗೆ ಆರು ಗಂಟೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ವಾಕಿಂಗ್‌ಗಾಗಿ, ಅಪಾರ್ಟ್‌ಮೆಂಟ್ ಸುತ್ತ ಇರುವ ವಾಕಿಂಗ್ ಟ್ರ್ಯಾಕ್ ಬಳಿಗೆ ಬಂದ ಸುಧೀರ್. ಜೀವನ್ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಸುಧೀರ್ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ.

“ಜಾಗ್ರತೆ! ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ನಂಬರ್‌ಗಳಿಂದ ನಿಮಗೆ ವಿಡಿಯೋ ಕರೆಗಳು ಬಂದು ನಾವು ಸಿಬಿಐ, ಪೊಲೀಸ್, ಕಸ್ಟಮ್ಸ್ ಅಥವಾ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರು ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ, ಹೆದರಬೇಡಿ. ಅವರು ಸೈಬರ್ ಕ್ರಿಮಿನಲ್‌ಗಳಾಗಿರಬಹುದು. ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ತಕ್ಷಣವೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹೆಲ್ಪ್‌ಲೈನ್ 1930ಕ್ಕೆ ದೂರು ನೀಡಿ. ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಾಗಿ ಗೃಹ ಸಚಿವಾಲಯದಿಂದ ಹೊರಡಿಸಲಾದ ಮಾಹಿತಿ.” ಎಂದು ಗಂಡು ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಂದೇಶ ಕೇಳಿಸಿತು.

ಅದು ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ, ರಿಂಗ್ ಆಯಿತು ಆದರೆ ಜೀವನ್ ಫೋನ್ ಎತ್ತಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸೋಣ ಎಂದು ಡಯಲ್ ಮಾಡ ಹೊರಟಾಗ, ಅವರ ಎದುರು ಮನೆಯವರು ಬಂದು ಮಾತನಾಡಿಸಿದರು.

“ಏನು ಸರ್? ನಿಂತುಹೋಗಿದ್ದೀರಿ? ಬನ್ನಿ, ಒಟ್ಟಿಗೆ ನಡೆಯೋಣ” ಎಂದರು.

“ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ” ಹೇಳಿದ ಸುಧೀರ್.

“ಯಾರು? ದಪ್ಪಗೆ, ಹಂದಿಯಂತೆ ಇರುವವರಲ್ಲವೇ?” ಎಂದು, ನಾಲಿಗೆ ಕಚ್ಚಿಕೊಂಡರು ಅವರು.

“ಸಾರಿ” ಎಂದರು.

ಸುಧೀರ್‌ಗೆ ತುಂಬಾ ಕೋಪ ಬಂದಿತು. ಸಮಾಧಾನಿಸಿಕೊಂಡು

“ನೀವು ಹೋಗಿ” ಎಂದ.

ಅವರು ಹೋದ ತಕ್ಷಣ, ಜಿ-1 ಫ್ಲಾಟ್‌ಗೆ ಬಂದು ಬೆಲ್ ಒತ್ತಿದ. ಜೀವನ್ ಮಗಳು ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದಳು.

“ಇವನು ಇಲ್ವಾ ಅಮ್ಮ?”

“ಅಪ್ಪ ಸ್ಟೇಷನ್‌ಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ ಮಾವ. ಅಜ್ಜಿ, ಅಜ್ಜ ಅವರನ್ನು ರಿಸೀವ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು.”

ಆಗ ನೆನಪಾಯಿತು. ಎರಡು ಮೂರು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆಯೇ ಜೀವನ್ ಹೇಳಿದ್ದ. ತಾನು ಯಾವುದೋ ಕಾನ್ಫರೆನ್ಸ್ ಗಲಾಟೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡು, ತಲೆಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ.

“ಹೌದು, ಹೇಳಿದ್ದ. ಮರೆತುಬಿಟ್ಟೆ” ಎಂದು ಹೇಳಿ, ತನ್ನ ವಾಕಿಂಗ್ ಮುಂದುವರಿಸಿದ.

ಎಷ್ಟೇ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಬೇಕು ಅಂದುಕೊಂಡರೂ, ತಮ್ಮ ಎದುರು ಮನೆಯವರು ಜೀವನ್ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಡಿದ ಟೀಕೆಯನ್ನು ಸುಧೀರ್ ಮರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮನುಷ್ಯರು ಏಕೆ ಇಷ್ಟು ಸಂವೇದನಾರಹಿತರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ? ಯಾರಾದರೂ ದಪ್ಪಗಿದ್ದರೆ ಅದು ಅವರ ಸಮಸ್ಯೆ! ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಇವರಿಗೆ ಏನು ತೊಂದರೆ? ಬಾಡಿ ಶೇಮಿಂಗ್ ಗಂಡಸರ ವಿಷಯದಲ್ಲೂ ತೀವ್ರವಾಗಿದೆ ಎಂದುಕೊಂಡು, ವಾಕಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿ, ಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದ. ಆಫೀಸ್‌ನಲ್ಲಿ ತನಗೆ ಮುಖ್ಯವಾದ ಮೀಟಿಂಗ್ ಇದೆ ಎಂದು, ಬೇಗನೆ ತಯಾರಾದ. ಸಂಜೆ ಭೇಟಿಯಾಗೋಣ ಎಂದು ಜೀವನಿಗೆ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿದ. ರಾತ್ರಿ ಆಫೀಸ್‌ನಿಂದ ಬರುವಾಗ ತಡವಾಯಿತು.

ನೇರವಾಗಿ ಜಿ-1ಕ್ಕೇ ಹೋದ. ಜೀವನ್ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಸುಭದ್ರ ಕಾಫಿ ಕೊಟ್ಟಳು. ಜೀವನ್ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನೊಂದಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಮಾತನಾಡಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದ.

ಬೆಳಗ್ಗೆ ನಡೆದ ಘಟನೆ ನೆನಪಾಗಿ, ಸಮೀರಾಗೆ ಹೇಳಿ ಬೇಸರಪಟ್ಟ. “ಅಯ್ಯೋ, ಹಾಗೆ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟನಾ?” ಎಂದು ತಾನೂ ಬೇಸರಪಟ್ಟಳು.

“ಎರಡು ಮೂರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ತುಂಬಾ ದಪ್ಪಗಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ. ಫಿಟ್‌ನೆಸ್ ಮೇಲೆ ಗಮನ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ ಅವನಿಗೆ..” ಗೊಣಗಿದ.

“ಅವರ ಉದ್ಯೋಗವೇ ಅಂಥದ್ದು. ತುಂಬಾ ಸಮಯ ಕುರ್ಚಿಯಿಂದ ಏಳದೆ, ಹಾಗೆಯೇ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಭದ್ರ ಹೇಳುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಾಳೆ.. ದೇಹದ ಚಲನೆಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾದ ಕಾರಣ ಆಗಿರಬಹುದು. ಆದರೂ..” ಎಂದು ಏನೋ ಹೇಳ ಹೊರಟು ನಿಲ್ಲಿಸಿದಳು.

ಸುಧೀರ್ ಫೋನ್‌ನಲ್ಲಿ ವಾಟ್ಸಾಪ್ ಮೆಸೇಜ್ ರಿಂಗ್ ಆಯಿತು.

ತಾನು ಬೇರೆ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಆತುರದಲ್ಲಿ ಇರುವುದರಿಂದ, ಒಂದು ಎರಡು ದಿನ ವಾಕಿಂಗ್‌ಗೆ ಬರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದೂ, ನಂತರ ವಿವರವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದೂ ಜೀವನ್ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿದ್ದ. ಬೊಜ್ಜಿನಿಂದ ಜೀವನನ್ನು ಹೇಗೆ ರಕ್ಷಿಸುವುದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರಿದ ಸುಧೀರ್.

ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ವಾಕಿಂಗ್ ಮಾಡಿ ಆಫೀಸ್‌ಗೆ ಹೋಗಲು ರೆಡಿಯಾದ ಸುಧೀರ್. ಮಕ್ಕಳು ಆಗಲೇ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ, ಕಾಲೇಜುಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದರು. ಟಿಫಿನ್ ತಿನ್ನುವ ಮೊದಲು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಟ್ಯಾಬ್ಲೆಟ್ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. ಟಿಫಿನ್ ಬಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸಮೀರಾರನ್ನು

“ಹೌದು.. ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ನೀನು.. ‘ಆದರೂ’ ಎಂದು ಏನೋ ಹೇಳ ಹೊರಟು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದೆ. ಏನು ಹೇಳಲು ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ?”

ಸಮೀರಾ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಯೋಚಿಸಿದಳು.

“ಅದಾ, ಏನೂ ಇಲ್ಲ.. ಜೀವನ್ ಅಣ್ಣಯ್ಯ ದಪ್ಪಗೆ ಕಾಣಿಸಿದರೂ ಆರೋಗ್ಯವಾಗಿಯೇ ಇರುತ್ತಾರೆ. ನೀನು ಮತ್ತು ನಾನು ತೆಳ್ಳಗಿದ್ದರೂ, ಶುಗರ್ ಬಿಪಿಗಳಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಅಂದುಕೊಂಡೆ.. ಅಷ್ಟೇ.”

ನಿಜವೆನಿಸಿತು. ಜೀವನಿಗೆ ಬಿಪಿ, ಶುಗರ್, ಕೀಲು ನೋವುಗಳಂತಹ ಯಾವುದೇ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ದಿನಗಳು ಹೇಗಿವೆ? ಯಾವಾಗ ಏನು ಸಂಭವಿಸುವುದೋ ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು? ಹತ್ತು ಹನ್ನೆರಡು ವರ್ಷದ ಮಕ್ಕಳೇ ಕ್ಲಾಸ್ ರೂಮ್‌ನಲ್ಲೋ, ಮೆಟ್ಟಿಲು ಇಳಿಯುವಾಗಲೋ ಹೃದಯಾಘಾತಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬೊಜ್ಜು ಎಷ್ಟು ಅಪಾಯಕಾರಿ ಅಲ್ಲವೇ!

ಜೀವನಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ.

ಟಿಫಿನ್ ಮುಗಿಸಿ, ಆಫೀಸ್‌ಗೆ ಹೊರಟ. ಕ್ಯಾಬ್‌ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಮೇಲೆ, ಒಮ್ಮೆ “ಸೋಷಿಯಲ್ ಮೀಡಿಯಾ ಅಥವಾ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಗ್ರೂಪ್‌ಗಳಿಂದ ಹೂಡಿಕೆ ಸಲಹೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ. ಅವು ಸೈಬರ್ ಕ್ರಿಮಿನಲ್‌ಗಳು ನಿಮ್ಮ ಉಳಿತಾಯವನ್ನು ಖಾಲಿ ಮಾಡುವ ಕುತಂತ್ರಗಳಾಗಿರಬಹುದು..”

ಈ ಬಾರಿ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಎಚ್ಚರಿಕೆ.

ಜೀವನ್ ಫೋನ್ ಎತ್ತಲಿಲ್ಲ.

ಆ ಸಂಜೆಯೂ ಜೀವನ್ ಭೇಟಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ.

“ಏನಾದನಮ್ಮ ಇವನು? ಫೋನ್ ಎತ್ತುವುದಿಲ್ಲ.. ಭೇಟಿಯಾಗೋಣ ಅಂದರೆ ಮನುಷ್ಯನೇ ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ” ಭದ್ರಾನನ್ನು ಕೇಳಿದ ಸುಧೀರ್.

“ಏನೋ ಮುಖ್ಯವಾದ ಕೆಲಸ ಎಂದರು ಅಣ್ಣಯ್ಯ! ಬೆಳಿಗ್ಗೆನೇ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಲ್ಯಾಪ್ಟಾಪ್ ಕೂಡ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ಆಫೀಸ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದರು..” ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಜೀವನ್ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನೊಂದಿಗೆ ಕಳೆದ ನಂತರ, ಮನೆಗೆ ಹೋದ.

ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಫ್ರೆಶ್ ಆದ ಮೇಲೆ, ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿದ. ನಂತರ ಊಟ ಮಾಡಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಬಾಲ್ಕನಿಯಲ್ಲಿ ಸಮೀರಾರೊಂದಿಗೆ ಕುಳಿತ.

ಮಲಗುವ ಮೊದಲು ಫೋನ್‌ನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಮೆಸೇಜ್ ಬಂದಿತು. ಒಬ್ಬ ಸ್ನೇಹಿತ ಯಾರೋ ಒಂದು ರೀಲ್ ಶೇರ್ ಮಾಡಿದ್ದ.

ಅದನ್ನು ನೋಡಿದ ನಂತರ ತೂಕ ಇಳಿಕೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಟಿಪ್ಸ್ ಎಂದು ಒಂದು ರೀಲ್ ಬಂದಿತು. ಆಸಕ್ತಿಯಿಂದ ನೋಡಿದ. ಮಾಹಿತಿಪೂರ್ಣವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಜೀವನಿಗೆ ಶೇರ್ ಮಾಡಿದ. ಅದರ ನಂತರ ಅಂತಹ ಇನ್ನೊಂದು, ಆಮೇಲೆ ಇನ್ನೊಂದು..

ನಂತರದ ದಿನದಿಂದ ಸತತವಾಗಿ ಒಂದು ವಾರ ಕಾಲ ಸುಧೀರ್ ಯಾವಾಗ ರೀಲ್ಸ್ ಅಥವಾ ಶಾರ್ಟ್ಸ್ ನೋಡಿದರೂ.. ತೂಕ ಇಳಿಕೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ರೀಲ್ಸ್‌ಗಳೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವುಗಳನ್ನು ಜೀವನಿಗೆ ಶೇರ್ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದನು.

ಮೂರು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 5.30 – 5.45ರ ಮಧ್ಯೆ ಜೀವನಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ. ಎರಡು ರಿಂಗ್‌ಗಳ ನಂತರ ಜೀವನ್ ಎತ್ತಿದ.

“ಏನಪ್ಪಾ?” ಎಂದ.

“ನೋಡಿದಿಯಾ?” ಎಂದ ಸುಧೀರ್.

“ಏನು ನೋಡಬೇಕು?” ಕೇಳಿದ ಜೀವನ್. “ಎಲ್ಲಾ ರೀಲ್ಸ್ ಶೇರ್ ಮಾಡಿದ್ದೀಯಲ್ಲಾ..”

“ಪ್ರಸ್ತುತ ತುಂಬಾ ಪ್ರಮುಖ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇನೆ. ಅದು ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ, ನಿರಾಳವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತೇನೆ..”

“ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ನನಗೂ, ಭದ್ರಾಳಿಗೂ ಹೇಳದಷ್ಟು ಪ್ರಮುಖ ಕೆಲಸ ಏನು? ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದೀಯಾ? ಬರುತ್ತಿದ್ದೇನೆ..” ಎಂದ ಸುಧೀರ್.

“ಬೇಡ. ನಾನು ಹೊರಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಹೊರಗೆ ಕ್ಯಾಬ್‌ನಲ್ಲಿ ಪರಿಚಯದ ಒಬ್ಬರು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮತ್ತೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತೇನೆ” ಎಂದು ಫೋನ್ ಇಟ್ಟ ಜೀವನ್.

ಸುಧೀರ್ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಲ್ಲ. ‘ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಇವನು.. ಹೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ.. ಕಾಣಿಸದೆ ತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ’ ಎಂದುಕೊಂಡ.

ಒಂದು ದಿನ ರಜೆ ಹಾಕಿ ಜೀವನ್ ಜೊತೆ ತಿರುಗೋಣ ಅಂದರೂ, ಯಾವಾಗ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ, ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಕೂಡ ಹೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟು ರಹಸ್ಯ ಏನು ಎಂದು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.

ಆ ರಾತ್ರಿ ಊಟವಾದ ನಂತರ, ಎಂದಿನಂತೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಬಾಲ್ಕನಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತರು ಸುಧೀರ್, ಸಮೀರಾ. ನಿಧಾನವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.

“ಭದ್ರಾಳಿಗೆ ಹೇಳಿದೆ..” ಎಂದಳು ಸಮೀರಾ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ.

“ಏನು ಹೇಳಿದೆ?” ಕೇಳಿದ ಕ್ಯಾಶುಯಲ್ ಆಗಿ.

“ಅದೇ.. ಎದುರು ಮನೆಯವರು ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳು..”

ಒಂದೇ ಬಾರಿ ಕೋಪ ಬಂದಿತು ಸುಧೀರ್‌ಗೆ.

“ಬುದ್ಧಿ ಇದೆಯಾ, ಇಂತಹ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳುವುದು ಅಗತ್ಯವಿದೆಯೇ? ಎಷ್ಟು ಬೇಸರಪಟ್ಟಿರುತ್ತಾಳೆ?” ಎಂದ.

“ತಾನು ದಪ್ಪವಾಗುತ್ತಿರುವುದು ಜೀವನ್ ಅಣ್ಣಯ್ಯನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ ಎಂದೂ, ತೂಕ ಇಳಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದೂ, ವಯಸ್ಸು ಐವತ್ತು ಪ್ಲಸ್ ಆದ ಮೇಲೆ, ದೇಹದಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಅನಿವಾರ್ಯವಲ್ಲವೇ ಎಂದಳು.”

“ಏನಾದರೂ ಅವನಿಗೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕು.. ತೂಕ ಇಳಿಸು ಎಂದು..” ಎಂದ ಸುಧೀರ್.

ಸುಧೀರ್ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಒಂದು ವಾರ ಆಫೀಸ್ ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಕೊಲ್ಕತ್ತಾಕ್ಕೆ ಹೋಗಬೇಕಾಯಿತು. ಈ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಜೀವನ್ ವಿಷಯವನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕಿಟ್ಟ. ಐದನೇ ದಿನ ರಾತ್ರಿ ಸಮೀರಾಳಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದಾಗ, ಜೀವನ್ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮಗಳು ತಮ್ಮ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಮರುದಿನ ರಾತ್ರಿ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದಾಗ, ಜೀವನ್ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಿಕ್ ಆಗಿದ್ದಾನೆಯೆಂದೂ, ಹಿಂದಿನ ರಾತ್ರಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ, ತುಂಬಾ ಸುಸ್ತಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ಹೇಳಿದನಯ್ಯ, ತಲೆ ತಿರುಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ, ಹತ್ತಿರದ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದೆವು ಎಂದೂ, ಡಾಕ್ಟರ್ ಚೆಕ್ ಮಾಡಿ, ಸ್ಟ್ರೆಸ್‌ನಿಂದ ಹಾಗೆ ಆಗಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ,

ಏನಾದರೂ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಲಿ, ಇಸಿಜಿ, ಥೈರಾಯ್ಡ್, ಕೊಲೆಸ್ಟ್ರಾಲ್, ಶುಗರ್ ಟೆಸ್ಟ್‌ಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಸಲು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ ಎಂದಳು.

“ಹಾಗಾದರೆ ಟೆಸ್ಟ್‌ಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಸಿದನಾ?” ಕೇಳಿದ ಸುಧೀರ್.

“ಇನ್ನೂ ಇಲ್ಲ. ಮನುಷ್ಯ ಇನ್ನೂ ಸುಸ್ತಾಗಿಯೇ ಇದ್ದಾರೆ. ಒಂದು ಎರಡು ದಿನ ಕಾದ ನಂತರ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದರು.”

“ಭದ್ರಾನೊಂದಿಗೆ ನೀನು ಕೂಡ ಹೋಗಿದ್ದಿಯಲ್ಲವೇ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ?”

“ಹೌದು. ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಡಾಕ್ಟರ್ ಜೊತೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದೆ ಕೂಡ. ಏನು ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ ಇಲ್ಲ ಎಂದರು. ಟೆಸ್ಟ್‌ಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಸಿದ ಮೇಲೆ,

ರಿಪೋರ್ಟ್‌ಗಳೊಂದಿಗೆ ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಹೇಳಿದರು.”

“ಸರಿ, ನಾನು ನಾಳೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಹೊರಟು ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ಬಂದ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ ನೋಡೋಣ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಫೋನ್ ಇಟ್ಟ.

ಯಾವುದೋ ಬ್ಲಾಕ್‌ನಲ್ಲಿ ಸ್ನೇಹಿತನ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬದ ಫಂಕ್ಷನ್ ಇದೆ ಅಂದರೆ – ಸ್ನೇಹಿತರಿಬ್ಬರ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಮಕ್ಕಳು – ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದರು. ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ತೊಂದರೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು, ಸುಧೀರ್, ಸಮೀರಾ ಜಿ-1ಕ್ಕೆ ಹೋದರು.

ಭದ್ರ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದು ಒಳಗೆ ಬರಲು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದಳು. “ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಿ, ಈಗಲೇ ಬರುತ್ತೇನೆ” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಅಡುಗೆಮನೆಗೆ ಹೋದಳು.

ಜೀವನ್ ಹಾಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಈಜಿ ಚೇರ್‌ನಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಆನಿಸಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಇವರು ಬಂದಿರುವುದು ಗಮನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ.

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ‘ಅನನ ಪಾತಿಯೆ ಅಪ್ಪಟ ಕೇತಿಯೆ’ ಎಂಬ ರಿಂಗ್‌ಟೋನ್‌ನೊಂದಿಗೆ ಜೀವನ್ ಫೋನ್ ರಿಂಗ್ ಆಯಿತು. ತಕ್ಷಣ ಎದ್ದು ಕುಳಿತ.

ಫೋನ್ ಯಾರು ಎಂದು ನೋಡಿದ.

ಸುಧೀರನನ್ನು, ಸಮೀರಾರನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಿ, “ಒಂದು ನಿಮಿಷ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ಮಾತನಾಡಿ ಬಂದ. ಸೋಫಾದಲ್ಲಿ ಸುಧೀರ್ ಪಕ್ಕ ಕುಳಿತ ಜೀವನ್.

ಈ ನಡುವೆ ಸುಭದ್ರ ಒಂದು ಟ್ರೇನಲ್ಲಿ ಎರಡು ಗ್ಲಾಸ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ನಿಂಬೆಹಣ್ಣಿನ ನೀರನ್ನು ತಂದಳು. ಅವರಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ಕಿಚನ್‌ಗೆ ಹೋದಳು.

“ಜೀವ, ಅಸಲಿಗೆ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀಯಪ್ಪಾ ನೀನು?” ಕೇಳಿದ ಧೀರ.

“ಯಾವುದರ ಬಗ್ಗೆ?” ಎಂದು ಕೇಳಿ, ನಕ್ಕು, ಅರ್ಥವಾದಂತೆ, “ಓ ಅದಾ? ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ಭದ್ರಾಳನ್ನು ಕೂಡ ಬರಲು ಹೇಳಿ” ಎಂದ.

ಭದ್ರ ಕೂಡ ಬಂದು ಕುಳಿತ ಮೇಲೆ, ಕಳೆದ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಿಂದ ತಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಒಂದು ಕೆಲಸದ ಬಗ್ಗೆ, ಅದನ್ನು ಏಕೆ ರಹಸ್ಯವಾಗಿಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ವಿವರಿಸಿದ. “ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ರಹಸ್ಯ ಏಕೆ ಜೀವನ್ ಅಣ್ಣಯ್ಯ?” ಎಂದಳು ಸಮೀರಾ.

“ಏನೂ ಇಲ್ಲಮ್ಮ, ನಾನು ಸೋಷಿಯಲ್ ವರ್ಕ್ ಮಾಡುವ ಎನ್‌ಜಿಓ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು. ವಿಪರೀತ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಇರುತ್ತದೆ. ವಿವರಗಳು ಮೊದಲೇ ತಿಳಿದರೆ, ನಿಜವಾಗಿ ಮಾಡುವವರನ್ನು ಮಾಡಲು ಬಿಡದೆ, ನಕಲಿಗಳು ಕಣಕ್ಕಿಳಿದು ಅನವಶ್ಯಕ ತೊಂದರೆಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ..”

“ಹಾಗಂತಾದರೆ, ನಿನ್ನ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲವೇ.. ಅಷ್ಟು ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ ಮಾಡಿದರೆ ಹೇಗೆ?” ಎಂದ ಸುಧೀರ್.

“ಧೀರ ಅಣ್ಣಯ್ಯ, ನೀವು ನಾಳೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಟೆಸ್ಟ್‌ಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಸಿ. ನಿಮ್ಮ ಮಾತಾದರೆ ಖಂಡಿತಾ ಕೇಳುತ್ತಾರೆ” ಎಂದಳು ಭದ್ರ.

“ಇಲ್ಲ, ಈಗ ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ತಾಳ್ಮೆ ಬಂದಿದೆ. ನಾಳೆ ಹೋಗೋಣ” ಎಂದ ಜೀವನ್.

ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಮಾತನಾಡಿದ ನಂತರ, ಎಲ್ಲರ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಹಗುರಾದವು.

ಜೀವನ್ ಟೆಸ್ಟ್‌ಗಳು ಆದವು, ರಿಪೋರ್ಟ್‌ಗಳೂ ಬಂದವು. ಅವುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಹೋದರು. ಇಸಿಜಿ ನಾರ್ಮಲ್, ಥೈರಾಯ್ಡ್, ಕೊಲೆಸ್ಟ್ರಾಲ್ ಇಲ್ಲ. ತೂಕ 10 ಕಿಲೋ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದ. ಫಿಸಿಕಲ್ ಎಕ್ಸರ್‌ಸೈಜ್ ತುಂಬಾ ಮುಖ್ಯವೆಂದೂ, ವಾಕಿಂಗ್ ಬಿಡದೆ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದೂ, ಮೂರು ತಿಂಗಳ ನಂತರ ಈ ಟೆಸ್ಟ್‌ಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮತ್ತೆ ಮಾಡಿಸಿ ರಿಪೋರ್ಟ್‌ಗಳನ್ನು ತರಲು ಹೇಳಿದ ಡಾಕ್ಟರ್. ಅಗತ್ಯವಿದ್ದರೆ ಮೆಡಿಕೇಶನ್ ಆಗ ಶುರು ಮಾಡೋಣ ಎಂದರು. ಅವರಿಗೆ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಹೇಳಿ ಎಲ್ಲರೂ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಬಂದರು.

ಎರಡು ದಿನಗಳ ನಂತರ, ಸಮೀರಾಳ ಕೈಬೆರಳು ಅಡುಗೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ಕತ್ತರಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಭದ್ರಾಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಹೋದಳು. ಗಾಯವನ್ನು ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಿ, ಟಿಟಿ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಕೊಟ್ಟು, ಔಷಧಿಗಳನ್ನು ಬರೆದುಕೊಟ್ಟ ಡಾಕ್ಟರ್.

ಔಷಧಿಗಳನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ಹೋಗುವಾಗ, ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆ ಎದುರಾದಳು. ನೋಡಲು ಬಡ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ಬಂದವಳಂತೆ ಇದ್ದಳು. ಅವಳು, ಭದ್ರಾಳನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ

“ಅಮ್ಮಾ.. ಮೊನ್ನೆ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಸಾರ್, ಸ್ವಲ್ಪ ದಪ್ಪಗಿರುತ್ತಾರಲ್ಲಾ.. ಅವರು ನಿಮಗೆ ಏನಾಗಬೇಕು?” ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು.

“ನನ್ನ ಗಂಡ” ಹೇಳಿ, “ಏನು?” ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು ಭದ್ರ.

“ದೇವರಮ್ಮಾ.. ನನ್ನ ಮಗ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಒಂದು ಕಾರು ಡಿಕ್ಕಿ ಹೊಡೆದು ಹೋಯಿತು. ಆಗ ಹಿಂದೆ ಬೇರೆ ಗಾಡಿಯಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಸಾರ್ ನೋಡಿ, ಈ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಕರೆತಂದು ಪಟ್ಟಿ ಕಟ್ಟಿಸಿ, ಔಷಧಿಗಳನ್ನು ಕೊಡಿಸಿದರು ಅಮ್ಮಾ. ನನ್ನ ಮಗುವಿನ ಪ್ರಾಣ ಉಳಿಸಿದರು ಅಮ್ಮಾ ಸಾರ್” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಕಣ್ಣೀರಿನಿಂದ ಭದ್ರಾಳ ಕೈಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಳು.

ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಏನೂ ಹೇಳಲು ಭದ್ರಾಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ. “ಹೋಗಲಿ ಬಿಡಮ್ಮಾ, ಈಗ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದಾನೆ ನಿನ್ನ ಮಗ. ಜಾಗ್ರತೆ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹೊರಟಳು.

ಸಮೀರಾ ಅನುಸರಿಸಿದಳು.

ಆ ರಾತ್ರಿ ಸುಧೀರ್ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ನಡೆದಿದ್ದನ್ನು ಸಮೀರಾ ಹೇಳಿದಳು.

ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಇಬ್ಬರೂ ಸ್ನೇಹಿತರು ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ವಾಕಿಂಗ್ ಮಾಡಿದರು. ಇಬ್ಬರೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ವಾಕಿಂಗ್ ಮಾಡುವಾಗ ಅವರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಹಾಡಿಕೊಂಡು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು.

ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಕೆಲಸವಿದೆ ಎಂದು ಜೀವನ್ ಮತ್ತೆ ವಾಕಿಂಗ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ. “ಅಪ್ಪಾ, ಇಳಿದ ತೂಕ ಮತ್ತೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತೆ, ವಾಕಿಂಗ್ ಮುಂದುವರಿಸು” ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸಿದ ಸುಧೀರ್.

” ಬರುವು ಅನುಕುಂಟೆ ಬರುವು ಸುಲುವು ಅನುಕುಂಟೆ ಸುಲುವು ” ಎನ್ನುತ್ತಾ ತೆಲುಗು ಸಿನಿಮಾ ಹಾಡು ಹಾಡಿ.., “ದೇಹ ಬಾರವಾದರೂ, ಜೀವನ ಭಾರವಾಗಬಾರದು ಧೀರ. ಜೀವನವನ್ನು ಭಾರ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ” ಎಂದ.

“ನಿನ್ನ ಸೋಷಿಯಲ್ ವರ್ಕ್ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಎಲ್ಲಿಯೂ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ.. ಮೊದಲು ನಿನ್ನ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿಕೋ..”

“ಧೀರ, ನಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ತಾತ ಹೇಳಿದ

‘ಯಾತ್ರಾಯಾಂ ಸಖಾ, ಜೀವನೇ ಕರುಣಾ’ ಎಂಬ ಸೂಕ್ತಿ ನೆನಪಿದೆಯೇ? ಯಾತ್ರೆಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ನೇಹಿತ, ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕರುಣೆ ಇರಬೇಕು.. ಅದರ್ಥ.”

“ಹ್ಞೂಂ ನೆನಪಿದೆ.. ತಾತ ಆಗ ಇನ್ನೊಂದು ಸೂಕ್ತಿಯನ್ನೂ ಹೇಳಿದ್ದರು – ‘ಜೀವನ್ ಭದ್ರಾಣಿ ಪಶ್ಯತಿ’ ಎಂದು!”

“ಅರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹೇಳಿದೆ, ನನ್ನ ಹೆಸರು, ಭದ್ರಾ ಹೆಸರು ಸೇರಿಸಿ..” ಎಂದ ಜೀವ ನಗುತ್ತಾ.

“ನಿನ್ನ ತಲೆ, ಅದರ ಅರ್ಥ ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತು. ನೀನು ಆರೋಗ್ಯವಾಗಿ ಬದುಕಿ ಬಾಳಿದರೆ.. ಎಲ್ಲಾ ಶುಭಗಳನ್ನು ನೋಡಬಹುದು..” ಎಂದ ಧೀರ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೋಪದಿಂದ. “ಚಿಂತೆ ಪಟ್ಟು ಸಾಧಿಸುವುದೇನಿದೆ..”

“ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿಕೋ. ಆರೋಗ್ಯ ನೋಡಿಕೋ ಅಂದರೆ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತೀಯಾ? ಮಕ್ಕಳ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ, ಮದುವೆಗಳು.. ಮುಂದೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳಿವೆ..”

“ಆಗುತ್ತದೆಪ್ಪ, ಎಲ್ಲಾ ಸುಗಮವಾಗಿ ಆಗುತ್ತದೆ. ಈಚೆಗೆ ನಾನು ನೋಡಿದ ಒಂದು ರೀಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ತಮಿಳು ಹಿರಿಯರು ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳು ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವಾದವು. ಅವರು ಏನು ಹೇಳಿದರೆ ಗೊತ್ತಾ – ‘What what things at what what time happeno that that things that that times happena happen'” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಆ ರೀಲ್ ತೋರಿಸಲು ಹೊರಟ.

“ಏ! ಜೀವ ನಿಲ್ಲಿಸು. ಏನೇ ಆದರೂ ನೀನು ತೂಕ ಇಳಿಸಬೇಕು, ತೆಳ್ಳಗಾಗಬೇಕು. ನಿನ್ನ ಗೋಸ್ಕರ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಗೋಸ್ಕರ ಕೂಡ. ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಯಾರೂ ಹಂದಿಯಂತೆ ಇದ್ದೀಯಾ ಎಂದು ಹೇಳಬಾರದು..” ಎಂದು, ನಾಲಿಗೆ ಕಚ್ಚಿಕೊಂಡ ಸುಧೀರ್.

“ಅಪ್ಪಾ ಧೀರ, ಚಿಂತೆ ಪಡಬೇಡ.. ನನಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಗೊತ್ತು. ಅವನು ಯಾರೋ ನನ್ನನ್ನು ಹಂದಿಯಂತೆ ಇದ್ದೀಯಾ ಎಂದರೆ, ನಾನು ಹಂದಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಯಾರೋ ನೀನು ದೇವರಾದೆ ಎಂದರೆ, ನಾನು ದೇವರಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ನಾನು ನಾನಾಗಿಯೇ ಇರುತ್ತೇನೆ. ‘ಆನಂದಃ ಅಸ್ತಿ ಸ್ವೀಕೃತಿ’ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ತಾತ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇ. ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಆರೋಗ್ಯವಾಗಿರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತೇನೆ” ಹೇಳಿದ ಜೀವ ದೃಢವಾಗಿ.

ಗೆಳೆಯನ ಅಂತರಂಗ ಧೀರನಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ಜೀವನ್ ಭುಜ ತಟ್ಟಿದ.

ತಮ್ಮ ನಡುವೆ ನಡೆದ ಸಂಭಾಷಣೆಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸಮೀರಾಳಿಗೆ ವಿವರಿಸಿದ ಆ ರಾತ್ರಿ.

“ಹೌದು. ಕಳೆದ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಿಂದ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಜೀವನ್ ಅಣ್ಣಯ್ಯನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ಸಂತೋಷ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ.” ಎನ್ನುತ್ತಾ ತನಗೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವಾದ ‘ಶುಭೋದಯಂ’ ಸಿನಿಮಾದ ತೆಲುಗಿನ ಹಾಡನ್ನು ಬದಲಿಸಿ ಹಾಡಿದಳು.

” ಲಾವೈತೇ ನೇಮಿರಾ ಜೀವುಡು… ಹಾಯಿಗಾ ಉಂಟಾಡು ಎಪ್ಪುಡೂ ” ಇಬ್ಬರೂ ನಕ್ಕರು.

ತೆಲುಗು ಮೂಲ: ಕೊಲ್ಲೂರಿ ಸೋಮಶಂಕರ್

ಕನ್ನಡ ಅನುವಾದ: ಕೊಡೀಹಳ್ಳಿ ಮುರಳೀಮೋಹನ್