ಸೆಂಟ್ ನರಸಿಂಹ : ವಿ.ಆರ್.ಕಾರ್ಪೆಂಟರ್

ನಾನಾಗ ಎಂಟನೇ ತರಗತಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರುವ ದುಬ್ಬಪ್ಪನ ಹೊಲ ಕಟಾವು ಮುಗಿಸಿ ಇನ್ನೊಂದು ಬಿತ್ತನೆ ಶುರುವಾಗುವವರೆಗೂ ಊರಿನ ತಿಪ್ಪೆಯಂತೆ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ನಾನು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರೊಡನೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಕ್ರಿಕೆಟ್, ಗೋಲಿ, ಸೈಕಲ್ ರೇಸ್, ಚಿಲ್ಲೀ ದಾಂಡು, ಬಂಗ್ರ (ಬುಗರಿ), ಪ್ಯಾಕೇಟ್ (ಸಿಗರೇಟ್ ಪ್ಯಾಕ್), ಲಗೋರಿ ಆಡುತ್ತಲೇ ಅಲ್ಲಿನ ತಿಪ್ಪೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ನಾಣ್ಯ, ಕಬ್ಬಿಣ, ತಾಮ್ರದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ತಡಕುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಒಂದೊಂದು ಸಾರಿ ಇಡೀ ತಿಪ್ಪೆಯನ್ನೇ ಬುಡಮೇಲು ಮಾಡಿ! ಅದರಿಂದ ಸಿಗುವ ಹಣದಲ್ಲಿ ಬಾಯಿ ಚಪಲ ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಾರಿ ನನಗೆ ಮಂತ್ರಿಸಿದ ಸಣ್ಣ ಮಡಿಕೆ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಆಗ ಇದ್ದದ್ದು ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತ (ಅವನೀಗ ಸೇನೆಯಲ್ಲಿ ಯೋಧನಾಗಿದ್ದಾನೆ) ಇಬ್ಬರೇ ಇದ್ದದ್ದು. ಆ ಮಡಿಕೆಯನ್ನು ನಾವು ಕೈಯಿಂದ ಮುಟ್ಟಲೇ ಇಲ್ಲ. ತುಂಬಾ ಭಯವಾಗಿತ್ತು. ಮಾಟ-ಮಂತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರು ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಭಯ ತುಂಬಿದ್ದರು. ಆ ಮಡಿಕೆಗೆ ಒಂದು ಬಟ್ಟೆ ಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದರ ಮಂತ್ರಕ್ಕೆ ನಾವೂ ಒಂದು ತಂತ್ರ ಮಾಡಿ; ಸಣ್ಣ ಕೋಲಿನಿಂದ ಅದನ್ನು ಎತ್ತಿ ನೆಲಕ್ಕೆ ಒಗೆದೆವು. ಅಬ್ಬಾ! ಅದು ಒಡೆದದ್ದೇ 10ರೂಪಾಯಿಗಳಷ್ಟು ನಾಣ್ಯಗಳು ಹೊರ ಚೆಲ್ಲಿದವು. ಹಣ ಸಿಕ್ಕ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಟ-ಮಂತ್ರದ ಅಪಾಯವನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ, ಸಮನಾಗಿ ಹಂಚಿಕೊಂಡೆವು.

ಅದು ಚುನಾವಣೆಯ ಕಾಲ. ಊರಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಪಕ್ಷದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ವಹಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದವರು ವಿಸ್ಕೀ ಸೀಸೆಗಳನ್ನು ಹಂಚುತ್ತಿದ್ದರು. ಊರಿನ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲರೂ ಕುಡಿದು ತೇಗಿ, ಖಾಲೀ ಸೀಸೆಗಳನ್ನು ಎಸೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾವು ಅವುಗಳನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಗುಜರಿಗೆ ಹಾಕಿ ಹಣ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಒಂದು ಬಾರಿ ಮದ್ಯ ತುಂಬಿದ ಸೀಸೆ ಸಿಕ್ಕಿತು! ಅದನ್ನು ಚೆಲ್ಲುವುದಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸು ಬರಲಿಲ್ಲ. ಸರಿ ಏನಾಗುತ್ತದೋ ಆಗಲಿ ಒಂದು ಕೈ ನೋಡೇ ಬಿಡೋಣ ಎಂದು ಕುಡಿಯಲು ಶುರು ಮಾಡಿದೆವು. ಬಾಯಿಗೆ ಬೆಂಕಿ ಬಿದ್ದಂತೆ ಆದರೂ ಅಷ್ಟರಲ್ಲಾಗಲೇ ಅದು ನಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆ ಸೇರಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಅದೇ ಮೊದಲಬಾರಿಗೆ ನಾಲಗೆಯ ಆಕಾರ, ಗಂಟಲಿನ ವಿಸ್ತಾರ, ಅನ್ನನಾಳದ ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಅರಿವಾದದ್ದು. ಎರಡು ಮೂರು ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಯಾವ ಕ್ರಿಯೆಯು ಇಲ್ಲದೇ ಕಾಸೀ ಹುಲ್ಲಿನ ಪೊದೆಯಲ್ಲಿ ಅಮಲಿನಲ್ಲಿ ತೇಲಿದೆವು.

ಹೀಗೆ ಹುಡುಕುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ, ಒಂದು ದಿನ ನನಗೆ ಯಾವುದೋ ಕಂಪೆನಿಯ ಸೆಂಟ್ ಸೀಸೆ ಸಿಕ್ಕಿತು! ಖಾಲೀ ಇರಬೇಕು ಎಂದು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿದರೆ, ಅದರೊಳಗಿನ ಸೆಂಟ್ ಬಳುಕುತ್ತಿತ್ತು! ಜೇಬಿಗಿಳಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದೆ. ಅಂದಿನಿಂದ ಸೆಂಟ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡೇ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮೊದಮೊದಲು ಅದರ ವಾಸನೆಗೆ ತಲೆನೋವು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೂ ಬಿಡದಿದ್ದರಿಂದ ಅದಕ್ಕೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಂಡೆ. ಆಗ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಎಸ್.ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಎಂಬ ಗಣಿತದ ಮೇಷ್ಟ್ರಿದ್ದರು. ಅವರು ಒಂದೇ ಉಸಿರಿನಲ್ಲಿ ಪಾಠ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ನನ್ನನ್ನೂ ಸೇರಿದಂತೆ ನಮ್ಮ ತರಗತಿಯ ಎಷ್ಟೋ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಇಂದಿಗೂ ಗಣಿತ ಕಬ್ಬಿಣದ ಕಡಲೆಯೇ ಸರಿ!

ಹೀಗಿದ್ದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆ ಮೇಷ್ಟ್ರು ಮೂಗಿಗೆ ನನ್ನ ಸೆಂಟ್ ನ ಘಮಲು ಬಿದ್ದಿತ್ತಾದರೂ ಅದು ಯಾರಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತದೆಂಬುದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದು ದಿನ ಲೆಕ್ಕ ಮಾಡಲು ಸೀಮೆಸುಣ್ಣದ ಕಡ್ಡಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು. ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಬೆವೆತುಕೊಂಡೇ ಬೋರ್ಡಿಗೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ, ತಪ್ಪು ತಪ್ಪು ಲೆಕ್ಕ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆ ಮೇಷ್ಟ್ರು ಸರಿ ಲೆಕ್ಕವನ್ನು ಮಾಡಲು ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದವರೇ ಕಣ್ಣು ಹಿರಿದು ಮಾಡಿ, ‘ಓಹೋ! ನೀನೇನಾ ಸೆಂಟ್ ಹಾಕೋದು’ ಎಂದರು. ನಾನು ಸುಮ್ಮನೇ ನಿಂತೆ. ಅವರು ಮಾತು ಮುಂದುವರೆಸಿ… ‘ಯಾರ್ಯಾರು ಗಬ್ಬು ನಾರುತ್ತಾರೋ ಅವರೇ ಸೆಂಟ್ ಹಾಕುವುದು, ಫೇರ್ ಅಂಡ್ ಲವ್ಲೀ ಹಾಕುವುದು’ ಎಂದು ಕಿಚಾಯಿಸಿದರು ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಗುಲ್ಲೆದ್ದಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ನಾನು ಹುಡುಗರ ಬಾಯಿಗೆ ‘ಸೆಂಟ್ ನರಸಿಂಹ’ ಆಗಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಆ ಮೇಷ್ಟ್ರು ಕಿಚಾಯಿಸಿದ ದಿನವೇ ಸೆಂಟ್ ಸೀಸೆಯನ್ನು ನೀರು ಕಾಯಿಸುವ ಒಲೆಗೆ ಎಸೆದೆ. ಅದು ಭಗ್ಗನೆ ಹೊತ್ತಿಕೊಂಡ ಬೆಂಕಿಯ ಜ್ವಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಸೆಂಟ್ ಆಸೆಯನ್ನು ಬೂದಿ ಮಾಡಿದೆ. ಅಂದಿನಿಂದ ಸೆಂಟ್ ನ ಘಮಲು ಕಂಡರೆ ತಲೆನೋವು ಬರುತ್ತದೆ! ಕ್ರಮೇಣ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಕಾರಣಗಳಿಗೆ ತಿಪ್ಪೆಯನ್ನು ಬುಡಮೇಲು ಮಾಡುವ ಕ್ರಿಯೆಯೂ ನಿಂತಿತು.

-ವಿ.ಆರ್.ಕಾರ್ಪೆಂಟರ್