೧೦-
ಅವ್ವಾ..ಅವ್ವಾ..ನೀ ಏಳವ್ವಾ..
ಶಂಕ್ರಪ್ಪೋರು ಅಳಳ್ತ ಅಳಳ್ತ
ನೀಲವ್ವೋರು ವಾಲಾಡ್ತ ಗೋಳಾಡ್ತ
ಅಯ್ನೋರ ಕಣ್ಣು ಕೆಂಪಗಾಗ್ತ
ಉರಿ ಉರಿ ಉರಿತಾ ಮೊರಿತಾ
ಓಡೋಡಿ ಕಾಲೆತ್ತಿ ಜಾಡಿಸಿ ಒದ್ದನಲ್ಲೊ
ಆ ಶಂಕ್ರಪ್ಪೋರು ಮಾರ್ದೂರ ಬಿದ್ದು
ಅಯ್ಯಪ್ಪೋ ಅಂತ ಸೊಂಟ ಹಿಡ್ದು
ಆ ನೀಲವ್ವ ಬಿದ್ದ ಮೋರಿಗೇ ಬಿದ್ದು
ಕೊಸರಾಡ್ತ ಇದ್ದನಲ್ಲೊ….
ನನ್ನೆಡ್ತಿ ಮುಟ್ಟಕೆ
ನೀಯಾವನಲೇ ಬಂಚೊತ್
ಲೌಡೆ ಬಂಚೊತ್…
ಆ ನೀಲವ್ವ ತವಿತಾ ಕೈ ಚಾಚ್ತ
ಶಂಕ್ರಾ.. ಶಂಕ್ರಾ ಅಂತ ಕೂಗ್ತ
ಹತ್ರತ್ರ ಬಂದ್ಲಲ್ಲೊ..
ಅಯ್ನೋರು ನನ್ ಮೆಟ್ಟೇ
ಇನ್ನೊಂದಪಾ ಒದ್ರಲ್ಲೊ…
ಜನ ಜಗನ್ ಜಾತ್ರ್ಯಾಗಿ ನೋಡ್ತಾ
ಆ ಜಗನ್ ಜಾತ್ರ್ಯಾ ಸೀಳ್ತ
ಲೊಚಗುಟ್ತ ಬಂದನೋ ಕುಲೊಸ್ತನು
ಅಯ್ನೋರ ಹಿಡ್ದು
ಜಗುಲಿಲಿ ಕೂತು
ಇಂಚಿಂಚು ಕೇಳ್ತಾ
ಆ ನೀಲವ್ವ ನೋಡ್ತಾ
ಆ ಶಂಕ್ರನೂ ನೋಡ್ತಾ
ಆ ಜಗನ್ ಜಾತ್ರಾನೂ ನೋಡ್ತಾ
ಅಯ್ನೋರ್ ಮುಖ ಕೆಂಪಾಗ್ತಾ
ಸರ್ರಂತ ಮೇಲೆದ್ದು ನನ್ನ ಮೂಲೆಗೆಸ್ದು
ಒಳ ಹೋಗಿ ದಡಕ್ಕನೆ ಬಾಗಿಲಾಡ್ರಲ್ಲೊ..
ಆ ನೀಲವ್ವನೂ
ಆ ಶಂಕ್ರನೂ
ಆ ಕುಲೊಸ್ತನು
ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ನೋಡ್ಕತಾ
ನೂರೊಂತರ ಮಾತಾಡ್ತ
ಆ ಜಗನ್ ಜಾತ್ರಾನು ಕಮ್ಮಿಯಾಗ್ತ
ಬಿಸಿಲ ಕಾವು ಹೆಚ್ಚಾಗ್ತ ಇತ್ತಲ್ಲೊ..
ಅಯ್ಯಯ್ಯೊ
ನೀ ಅಳಬ್ಯಾಡವ್ವೊ
ಏನಾರು ಮಾಡುವ ಇರು
ಅಂವ ಹಂಗೆ ಮೊಂಡು
ನೀ ತಡ್ಕ
ನೀ ತಡ್ಕ
ನೀ ತಡ್ಕ
ಈ ಶಂಕ್ರ ಇವುನೊವ್ವ ಹೆಂಗಿದ್ರು ಗೊತ್ತಾ..
ಕುಲೊಸ್ತನ ಮಾತು ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಕಾಯ್ತ
ಅಯ್ನೋರ್ ಬಾಗ್ಲು ತೆಗಿತಾ ಮೀಸೆ ತಿರಿತಾ
ಪಿಲ್ಲ ಪಂಚ ಎತ್ಕಟ್ತಾ
ಮೂಲೆಲಿದ್ದ ನನ್ನ ಮೆಟ್ಟಿ
ಕುಲೊಸ್ತನ ತಳ್ಳಿ
ಮೋರಿ ದಾಟಿ
ಗಿರ್ಕ ಗಿರ್ಕನೆ ದಾಪುಗಾಲಾಕಿ
ಬೀದಿಗುಂಟ ನಡೆದನಲ್ಲೊ…
-ಎಂ ಜವರಾಜ್